اصلا نپرس از حال من ویران ویرانم
یک روز خوبم روز دیگر سرد و بیجانم
یادش به خیر آن روزها وقتی که بد بودم ، 
آغوشتان را داشتم ، حالا نمی دانم  _
_ پشت کدامین حس کورم گم شدید؟
حتی مجال حرف های آخرم ذوب شد
در انتهای راه بغض آلود چشمانم
انگار صد سال است از دنیای من دوری
راه میان قاف تا انگشت دستانم !
راه میان خنده های شاد ِ توی عکس
تا اشک های گفتن ِ « دیگر نمی مانم » !
امشب دلم حال و هوای ِ . . . نه ! نمی گویم !
من خوب ِ خوبم ، خوب  . . . نه! خیلی پریشانم
از حال من این روزها اصلا نپرس
دیگر نمی خواهم بدانی !