زندگی این است، نهایت بتوانیم فحش بدیم و برویم سراغ روزمرگی. فحش هم نمیتواند خالیمان کند، کار هم نمیتواند، روزمرگی هم نمیتواند. مشکل این است آنچه مارا زنجیر میکند و نگه میدارد آن حسی است که لحظه‌ای داشتیم و فکر میکردیم دیگر تکرار نمیشود.