بیا!
قدمت بر چشم.

بمان!
جایت در دل.

نرو!
تا مرهمی باشی برای زخمهای کهنه.

"دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد
                          
                     گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد."