حوا کجاست ، آدم بیچاره خسته است

آنجا کنار خاطره هایش نشسته است

آری بهشت ، میوه ی ممنوعه ، آن گناه...

قلبش از آن گناه قدیمی شکسته است

حوا هنوز در غم و اندوه آن گناه

از این زمین مبهم و ویرانه رسته است

آری هنوز در پی آن سرزمین خوب...

هرگز به آسمان و زمین دل نبسته است

آخر خدا چگونه به شیطان اجازه داد؟!

درهای این بهشت به روی که بسته است؟

شاید به آرزوی خودش می رسد خدا

که اینچنین از آدم و حوا گسسته است!

* * *

حالا بهشت معبد امن خدا شده؟!!

این اتفاق بی ثمر اما خجسته است....