مجنون آن افسانه ها هم کور و هم کر بود

لیلی برایش در فسانه چیز دیگر بود

حتی نمی فهمید او هم خود یک انسان است

لیلی همیشه در خیالش از همه سر بود

لیلی به فکر عشق خود ، دنیای خود ، اما

افکار مجنون اینچنین پوچ و محقر بود

لیلی درون خانه اش در فکر آزادی

مجنون چرا در دشتی از گل های پر پر بود؟!

هرگز نمی فهمید لیلی عاشق او نیست

لیلی همیشه در پی دنیای بهتر بود

دنیای بهتر : شمع هایی بر مزارش که -

- در اشک های داغ مجنونش شناور بود

آلاله های سرخ مجنون ناگهان پژمرد

چشمان مجنون هم به یادش ابری و تر بود

افسون لیلی چشم و گوشش را به یغما برد

مجنون در این افسانه ها پاک و مطهر بود