از پس شیشه عینک استاد

سرزنش وار به من می نگرد

باز از چهره من می خواند

که چه ها در دل من می گذرد

می کند جمله خود را تکرار

بچه ها عشق گناه است گناه

وای اگر در دل نو خواسته ای

لشگر عشق بتازد به نگاه

می نشینم همه ساعت خاموش

در دلم غوغائیست

مبصر امروز چو اسمم را خواند

بی سسب دادکشیدم غایب

رفقایم همگی خندیدند

که جنون گشته به طفلک غالب

بچه ها هیچ نمی دانستند

که من اینجا و دلم جای دگر

دل آنهاست پی درس و کلاس

دل من در پی سودای دگر

من به یاد تو آن روز بهار

که ترا دیدم در جامه زرد

تو سخن گفتی اما نه زعشق

من سخن گفتم اما نه ز درد

من به یاد تو و آن روز خاطره ها

یا د آن روز که بگذشت چو باد

و در این وقت به من می نگرد

از پس شیشه عینک استاد

با خیال خوشم از اول زنگ

لحظه ای فارغ از آبادی

باز تکرار کند جمله خود را استاد

بچه ها عشق گناه است گناه.........