صد سال دیگر هم بیایی من همینم

یک مرد دیوانه ی تلخ غمینم

من هیچوقت احساس خوبت را ندیدم

بگذار این احساس بد را هم نبینم

من بارها گفتم : :بیا این دست هایم

هر چند من به گفته هایت هم ظنینم

من هی مدارا می کنم اما تو...

از دیدگاه تو فقط یک نقطه چینم !

تو فکر کردی من چه هستم ؟! یک عروسک؟!

با کوک ِ : من خوبم ، خوشم ، زیباترینم ؟!

نه...! من همان آقای اشعار تو هستم

با آن نگاه تلخ و محزون و حزینم

گاهی برایت شعر می گویم و گاهی

در آرزوی اینکه پهلویت بشینم ...

هر چند وقتی هم کنارت می نشینم

انگار زیر داغی یک ذره بینم !

تقویم سال قبل را من میبرم تا . . .

خط خوردگی های دلت را هم ببینم

خون شما بر گردن من نیست اما ...

اسمت چرا ، اینجاست ، بر روی جبینم

اینقدر ناشکری نکن من را مسوزان

من آسمانی نیستم ، اهل زمینم

خدا را شکر کن دور از تو باشم

من مردی دیوانه ام ، من اینچنینم