دست که به قلم میبرم تمامش میشود حکایت دلتنگی ....
بیچاره دلم، این روزها هیچ حوصله اش نیست،
نمیدانم تو با خود بردی اش یا اصلاً نبوده و من در پی بیهودگی ام!   
امانم را بریده این کابوس های شبانه....
دردهای این روزهایم عادت روزمرگی شده و تنهایی هایم بی انتــــــــها!
پدرم.... مادرم.... مبادا آب در دلتان تکان بخورد!!!
حال من اینجا خوبـــــ است و خوبـــــ
الحمدالله میسازم با درد!
اینها خسته ام نکرده، هنوز خدا دارم....