از من فاصله نگیر ... دور نباش ... بگذار هر روز ببینمت ... بگذار هر روز مسیرمان بر بخورد به هم ... بگذار هر روز یک هو جا بخوریم کنج ِ یک مسیر ... بگذار چشمهامان خیره بماند به هم ... بگذار فقط نگاه کنم ... نگاه کنم تو را و نشناسمت ... بگذار ببینم که تو شبیه ِ آرزوی  ِ من هستی ... بگذار یک چیزی مثل مرداب مرا فرو ببرد در خودش ... اما نگذار بروم ... نگذار بدَوَم ... بگذار بمانم ... بگذار بیزار تر شوم ... 

نگذار دیر رسیده باشم یا زود ... نگذار که تو رفته باشی ... نگذار که ثانیه ها را پس و پیش کنم ... نگذار که بند کفشم را طول بدهم ... نگذار مسیر را زمان بندی کنم ... نگذار ببیایم هر بار و ببینم تو باز نیستی ...

نگذار شب ها با خیال بخوابم ... نگذار هر شب خوابت را ببینم ... نگذار به خنده ی تو چشم داشت بدارم ... نگذار دور بمانم ...

از من فاصله نگیر ... بگذار هر لحظه ببینمت ... بگذار تا ته ِ جاده را بشمارم و تو بیایی ... بگذار ببینمت در بعدترین ساعت های روز ...  توی قدم هایت رفتن ... بگذار توی این پا و آن پا کردن معطل شوم ... بگذار توی دلشوره و ترس خسته شوم ... بگذار تنم جیغ بزند زیر دیوار های بند شدن ... بگذار بدترین حس های دنیا را داشته باشم وقتی نیستی ... بگذار شبیه نباشی به خیال ِ من