بیشتر از واقعیت
تو را میان این کلمات
نفس کشیدم
زندگی کردم
و باور کردم
.
.
.
می روم
اما هنوز هم
دلم روشن است
که روزی از زوایای گریه هایم ظهور می کنی...

با مهر
به تو که مخاطب خاص اغلب این نوشته ها بودی
و به آنها که صبورانه همراهی‌م کردند