باید واقع بین بود . مثلا این که تو برنگشتی ، هیچ وقت هم بر نمیگردی و اصلا کلا چیزی به اسم ‘ما’ وجود نخواهد داشت یا این که خورشید با این شدت می تابد . یا حتی دنیا به آخر نرسیده و چیز هایی از این دست ... باید انقدر شهامت داشت که فهمید شکست خوردن آنقدرها بد نیست، خودت، زندگی، روح و اعصاب را میبازی و دست آخر چیزی برای باختن نداری و این پایان توست نه دنیا.