آدم باید خودش باشد ، تغییر نکند به نفع دیگران ، هرچقدر هم از دیدِ بقیه غیر قابل قبول ، سطحی ، مسخره یا هر چیزی .
مثلا از برای من ، چارتار دوست ندارم ، از پالت خوشم نمیاید ، علاقه به کنسرت سیروان ندارم یا مثلا از فیلم‌های صابر ابر عقّم می‌گیرد ، کتابِ دیجیتال را به کتابِ چاپی ترجیح میدم یا اینکه به جای کافه نشینی‌های شبانه‌ ترجیح میدم همصحبتم یه پک ویسکی باشد ، سیگار را دوست دارم  و از دیدن فیلم‌های اکشن لذت می‌برم ، تئاتر را درک نکردم ، بازیگر محبوبم جای نویدِ فلان ، کریستین بیل است ، یا به جای جدایی نادر از سیمین یا فروشنده ، بتمن نگاه می‌کنم هر چند برای بار ۱۰۰۰‌ام .
شاید یک پیرهن جین را ۴ سال بپوشم ، شاید یک شلوار را ۲ بار فقط ، ترجیح بدهم جای فکر به آینده ، آخر هفته خوشرنگی داشته باشم ، شاید بعد از این همه سال کار کردن باز هم بدون پشتبند قانونی‌ مالی‌ بروم به کار که همچنان سرم را کلاه بزارند ، شاید خیلی‌ چیز‌های دیگر .
هر چه که هست ، من خودم هستم ، به نظر بقیه ممکن است بگویند الکلی ، بد تیپ ، بی‌ اخلاق ، گوشه گیر یا هر کوفتِ دیگری ، مهم آخرش است که شب ، سری که میرود روی بالش از روزمرگی‌ها خالیست ، فلان ندارد ، بیسار هم نمیکند و چه و چه و چه . آدم باید خودش باشد حتا اگر کل دنیا مخالف است . .