این روز‌ها زیاد مینویسم ، دستم آرام ندارد ، تند تند خط میزند .

فکرم پریشان است از همه چیز می‌خورد و خزعبلات پس میدهد ،

به چرا‌ها فکر می‌کند ، چرا‌هایِ خطرناک .

میدانید ؟ وقتی‌ فکر می‌کنیم یعنی‌ آن‌ آدم هنوز ریشه دارد در فکرمان ،

هنوز میتواند بخشی از مغز را اشغال کند و بشیند و خانمی کند یا آقاییی کند ،

بگوید اینجا مالِ من است ، اینجا غمِ من باید باشد ، نمیتوانی‌ خفه اش کنی‌

میاید میزند به صورتت و می‌گوید ببین این منم ، ببین منو .